خواب نوزاد در ۱۱ ماهگی

انتظار چه چیزی را داشته باشیم؟

برخی از خانواده ها می گویند که بچه هایشان در این زمان (بین ۹ تا ۱۲ ماه)دوباره بیداری های  شبانه را تجربه می کنند. بدانید که الگوهای خواب همیشه در حال تغییر هستند و بهترین کاری که می توانید در پاسخ به تکرار بیداری های شبانه انجام دهید، پایبندی به کاری است که همیشه انجام داده اید. تنظیم برنامه خواب کودک با یک برنامه خواب منظم ؛به شما کمک خواهد کرد. در نهایت، اگر نگران بیدار شدن کودک در طول شب هستید، حتما با مراقب سلامت کودک خود مشورت کنید، زیرا او از نظر جسمی ناراحت است (مانند دندان قروچه یا ریفلاکس).

روتین خواب

همه چیز را ثابت نگه دارید! وقتی کودک شما بزرگ تر می شود، قطعا می توانید برخی از فعالیت ها را تغییر دهید تا مطمئن شوید که برای سن او مناسب هستند (برای مثال، یک آهنگ تعاملی آرام اضافه کنید یا کتاب داستان خواب را تغییر دهید)، اما همان روال کلی زمان خواب را حفظ کنید. مشابه زمانی که نوزاد شما کوچک تر بود، اطمینان حاصل کنید که تغذیه به جای آخرین مرحله، اولین گام روتین است و در به خواب رفتن مستقل کودک در زمان خواب تلاش کنید.

به خواب رفتن

با بزرگ تر شدن کودک و آگاهی بیشتر او از محیط اطرافش، ممکن است کمک به او برای یادگیری به خواب رفتن به تنهایی کمی چالش برانگیزتر شود. ثبات کلید اصلی است. اگر او در تلاش است تا این مهارت آرامش بخش را یاد بگیرد،  شما می توانید با قرار دادن او در تخت خواب، ترک اتاق وسر زدن متوالی؛ او را کنترل کنید . وقتی برای چک کردن  وارد اتاق می شوید، می توانید یک جمله کوتاه و ثابت مانند “شب به خیر، دوستت دارم” به او بدهید، سپس آنجا را ترک کنید و تا زمانی که او به خواب برود، هر چند بار که دوست دارید میتوانید این کار را تکرار کنید .

روش دیگری که می توانید انجام دهید این است که ابتدا ؛چند شب کودک را با زمین گذاشتن و نوازش کردن  تا زمانی که بخوابد سپری کنید. چند شب بعدی داخل اتاق این کار را انجام دهید در حالی که دراتاق بازاست وتا زمانی که او به خواب میرود ازجملات احساسی ثابتی استفاده بکنید. سپس چند شب بعد اتاق را ترک می کنید اما به طور مداوم او را چک می کنید. هر کدام از این روش ها ثبات و تمرین لازم را نیاز دارد .

با این حال، اگر به خواب رفتن او به طور مستقل (به تنهایی)هدفی برای شما و خانواده تان نیست، نگران نباشید. برخی از نوزادان می توانند در طول شب بخوابند بدون اینکه نیاز باشد یاد بگیرند در زمان خواب خود را آرام کنند.

 نوزادان دیگر می توانند پس از انتقال تغذیه در زمان خواب به ابتدای برنامه خواب (یا به طور کلی قبل از برنامه خواب)، برای مدت طولانی تری بخوابند. با این حال، اگر با بیداری های شبانه مشکل دارید، کار کردن بر روی آرامش بخشی خواب باعث خواب طولانی تر کودک در طول شب میشود

بین ۶ تا ۱۱ ماهگی، کودک شما شروع به بالا کشیدن خود به حالت ایستاده خواهد کرد. همچنین ممکن است کمی راه برود!

برخی از این نقاط عطف رشد می توانند زمان خواب را کمی تغییر دهند. به عنوان مثال، بعد از اینکه کودکتان را در زمان خواب به زمین گذاشتید، او ممکن است بلافاصله بلند شود و به سراغ شما بیاید. اگر این اتفاق افتاد، پیش بروید و چند بار اول او را به خواب برگردانید  و هر بار همان جملات ثابت را تکرار کنید: ” وقت خواب است، من شما را دوست دارم.” اگر بعد از چندین باردوباره این کاررا ادامه داد، بگذارید خودش آن را تشخیص دهد. با این حال، مطمئن شوید که او می داند که  چگونه خودش به خواب برمیگردد. بعضی از بچه ها وقتی خودشان را بالا می کشند، نمی دانند چطور به پایین برگردند. اگر او   نمی داند ، در طول روز با او تمرین کنید تا برنامه خواب کودک خود را ثابت نگه دارید.

مدت خواب

• نوزادان حدود ۶ ماه به طور متوسط ۱۱ تا ۱۵ ساعت در هر دوره ۲۴ ساعته می خوابند.
• با این حال تنوع زیادی در خواب نوزاد وجود دارد.

اگر فکر می کنید که کودک شما بیش از حد می خوابد و در طول روز علی رغم خواب زیاد کاملا خواب آلود است، حتما با پزشک خود تماس بگیرید. به طور مشابه، اگر می توانید بگویید که کودک شما خواب کافی ندارد یا کیفیت خواب پایینی دارد (برای مثال، او به طور مکرر بیدار می شود یا خروپف می کند)با ارائه دهنده خدمات بهداشتی تماس بگیرید.

خواب‌های شبانه

همه نوزادان در طول شب ۲ تا ۶ بار به طور طبیعی بیدار می شوند.

درست مانند نوزادان کوچک تر، برخی از نوزادان بزرگ تر در طول شب از خواب بیدار می شوند و سپس بدون گریه و هشدار به بزرگسالانی که از آن ها مراقبت می کنند، به خواب می روند. نوزادان دیگر در طول شب به طور طبیعی بیدار می شوند و سپس گریه می کنند زیرا برای بازگشت به خواب به کمک نیاز دارند.

فکر کردن به این که کودک شما چگونه در زمان خواب به خواب می رود، به شما کمک می کند تا خواب شبانه او را تنظیم کنید. به عنوان مثال، اگر کودک شما همیشه در زمان خواب از یک آرام بخش برای به خواب رفتن استفاده می کند، سپس در طول شب هنگامی که نمی تواند بدون آن به خواب بازگردد، گریه می کند، می توانید یکی از دو کار را انجام دهید.

• اولین گزینه شما این است استفاده مجدد از عامل آرامبخش که باعث به خواب رفتن کودک درابتدای خواب شده است
• گزینه دوم شما این است که به او کمک کنید تا یاد بگیرد در طول شب به تنهایی آرامش بخش خود باشد. چند آرام بخش را در گوشه ای از گهواره قرار دهید. به او کمک کنید تا هنگام خواب و در طول شب که بیدار می شود، دست خود را دراز کند و آن را در دهانش بگذارد. بالاخره خودش می تواند آن را به دست بیاورد!

این را هم بدانید که نوزادان معمولا پس از حدود ۶ ماهگی دیگر نیاز فیزیولوژیکی به تغذیه شبانه ندارند، مگر اینکه مشکل تغذیه یا رشد قابل توجهی وجود داشته باشد. اگر نوزاد بزرگ تر شما هنوز نیاز به تغذیه دارد تا پس از بیداری شبانه به خواب برگردد، باید تغذیه را به ابتدای برنامه خواب یا قبل از برنامه عادی (به طور کلی خارج از اتاق خواب) منتقل کنید. این کار به قطع ارتباط بین غذا خوردن و به خواب رفتن کمک خواهد کرد.

تا زمانی که او بداند چگونه به تنهایی در زمان خواب به خواب برود، به بیداری های شبانه با آرامش و مداوم پاسخ دهید تا  هر چه سریع تر کودک به خواب برود.

چرت زدن

بین ۶ تا ۸ ماهگی، نوزاد شما ممکن است هنوز یک الی دو برنامه چرت زدن داشته باشد ؛ با این حال برخی از نوزادان چندین چرت کوتاه در روز می زنند، که هر کدام حدود ۲ ساعت پس از آخرین بیدار شدن شروع می شوند، و سایر نوزادان دو چرت مداوم می زنند.

 تا ۹ ماهگی، بیشتر نوزادان در یک برنامه ثابت دو چرت در روز هستند. چرت اول معمولا در حدود ساعت ۹:۰۰-۹:۳۰ صبح و چرت دوم در ساعت ۲:۰۰-۲:۳۰ بعد از ظهر است.

 اجازه ندهید بیشتر از ساعت ۴ بعد از ظهر چرت بزند. اگر او در اواخر روز چرت بزند ممکن است به خواب رفتن در زمان خواب برای او سخت باشد.

یکی دیگر از کارهایی که می توانید برای کمک به چرت زدن کودکتان انجام دهید این است که سعی کنید او را برای چرت زدن بیدار نگه دارید. 

هنگامی که در حال کار بر روی به خواب رفتن مستقل برای  چرت زدن هستید، آگاه باشید که هر بار فقط بر روی یک چرت کار کنید. به این ترتیب، اگر او برای یک چرت زدن دچار مشکل شود، باز هم می تواند به راحتی برای دومین بار به خواب برود.

خانواده و محیط زیست

به یاد داشته باشید که حتی اگر کودک شما در حال بزرگ تر شدن است، او هنوز خیلی کوچک تر از آن است که هنگام خواب چیزی در گهواره اش داشته باشد. این بدان معناست که باید حتما هر اسباب بازی یا پتویی را از روی تخت بردارید و اطراف کودک هیچ گونه پرزی نباشد . 

همچنین، کودک شما احتمالا در این مرحله به اندازه کافی بزرگ شده است که بتواند به تنهایی غلت بزند. در ابتدای شب که به خواب می رود او را به پشت بخوابانید، اما اگر در طول خواب غلت بخورد، نیازی به انجام هیچ کاری در این مورد نیست. در طول روز به او کمک کنید تا غلت زدن روی شکم و سپس برگشتن به پشت را تمرین کند. همچنین به یاد داشته باشید که اگر می تواند اشیا را بگیرد و بکشد، حتما موبایل یا دیگر اشیای آویزان را از روی تخت بردارید.