خواب کودکان ۳۱ الی ۳۳ ماهه

خواب کودکان در دوره ۳۱ الی ۳۳ ماهگی می‌تواند نسبت به دوره‌های قبلی با تغییراتی همراه باشد. در این دوره کودکان تازه درحال یادگیری الگو‌های خواب منظم هستند و تحولات فیزیکی و شخصیتی آن‌ها نیز بر این موضوع تأثیرگذار می‌باشد. در ادامه بیشتر با الگو‌های خواب معمولی و مواردی که ممکن است در این دوره رخ دهد آشنا می‌شویم.

 

میزان خواب در کودکان ۳۱ تا ۳۳ ماهه چگونه است؟

کودکان در این دوره معمولاً حدود ۱۰ تا ۱۳ ساعت در طول ۲۴ ساعت شبانه روز می‌خوابند. البته باید اشاره که کرد هر کودک ممکن است با توجه به خودش نیاز کمتر یا بیشتری به خواب داشته باشد برای همین برخی از کودکان ممکن است بیشتر یا کمتر از این میزان بخوابند. همچنین برخی از این ساعات خواب ممکن است در طول روز صورت بگیرد که باعث تخلیه انرژی کودک می‌شود.

 

الگوی خواب کودکان ۳۱ تا ۳۳ ماهه

الگوی خواب در کودکان ۳۱ تا ۳۳ ماهه ممکن است به شکل متغیری عمل کند اما به طور کلی در این دوره کودکان به الگوی خواب شبانه منظم‌تری عادت می‌کنند. الگوی خواب معمول در این دوره شامل یک یا دو دوره خواب روزانه می‌شود. خواب‌های روزانه ممکن است حدود ۱ تا ۲ ساعت طول بکشند. در شب کودکان معمولاً بین ساعات ۷ تا ۸ به خواب ‌می‌روند و صبح زود از خواب بیدار می‌شوند.
در مجموع در این دوره الگوی خواب کودکان به سمت خواب شبانه منظم و کاهش بیداری‌های شبانه پیش می‌رود. با ایجاد محیط ارام، رعایت روال خواب و توجه به نیاز‌های کودک می‌توان به بهبود الگو‌های خواب او کمک کرد. اگر مشکلات خواب یا نگرانی خاصی وجود دارد بهتر از با پزشک متخصص کودکان مشورت کنید.

 

تنظیم خواب کودکان ۳۱ الی ۳۳ ماهه

تنظیم الگوی خواب کودکان ۱۰ تا ۳۳ ماهه می‌تواند به والدین و کودکان کمک کند تا به خواب آرام و منظم دست پیدا کنند. در ادامه با تمام نکاتی که برای تنظیم خواب در این دوره زمانی برآورد شده بیشتر آشنا خواهیم شد.

• ایجاد الگوی خواب منظم
• رعایت روتین خواب
• محیط خواب مناسب
• تغییرات در الگوی خواب روزانه
• مراقبت از نیاز‌های کودک
• رسیدگی به بیداری‌های شبانه کودک
• سازگاری با تغییرات
• موسیقی آرامش بخش
• ماساژ
مهم‌ترین نکته برای تنظیم خواب کودکان صبوری است. والدین باید صبور باشند و نیاز‌های کودک خود را شناسایی کنند و تا حد امکان آن‌ها را برآورده کنند و در صورتی که مشکلات خواب بر طرف نشد و ادامه دار بود از پزشک متخصص مشورت بگیرند.

 

بی خوابی و مشکلات خواب در کودکان ۳۱ الی ۳۳ ماهه

بی خوابی ممکن است در کودکان ۳۱ الی ۳۳ ماهه رخ دهد و دلالیل مختلفی داشته باشد. در این دوره زمانی، کودکان به طور معمول زیاد با مشکلات بی‌خوابی مواجه می‌شوند این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱. تغییرات در الگوی خواب

کودکان در این دوره ممکن است تغییراتی در الگوی خواب خود داشته باشند. این تغیرات ممکن است به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و رشد سریع در این دوره اتفاق بیفتند.

۲. توسعه مهارت‌های جدید

کودکان در این دوره، درحال توسعه مهارت‌های جدیدی مثل راه رفتن و گفتار هستند. گاهی اوقات این توسعه مهارت‌ها می‌تواند باعث هیجان بیش از حد شود و در نتیجه به بی‌خوابی منجر شود.

۳. بیداری‌های شبانه

کودکان در این دوره ممکن است هنوز هم بیداری‌های شبانه داشته باشند. این مشکل معمولاً به تدریج کم می‌شود اما در برخی کودکان ممکن است ادامه داشته باشد.

۴. مشکلات محیط خواب

ممکن است مشکلاتی مانند نور زیاد در اتاق، دمای نامناسب و وجود صدا‌های مزاحم در محیط خواب به بی‌خوابی منجر شود.

۵. ترس و اضطراب

کودکان در این دوره ممکن است ترس و اضطراب نسبت به موارد مختلفی داشته باشند مانند ترس از تاریکی. این ترس و اضطراب‌ها می‌توانند منجر به بی‌خوابی شوند.

۶. مشکلات پزشکی

برخی از مشکلات پزشکی مانند درد دندان، تنفس نامناسب و مشکلات گوارشی ممکن است به بی‌خوابی کودکان در این دوره مرتبط باشد.

۷. تغییرات در الگوی خانوادگی

تغییرات در الگوی خانوادگی ممکن است نقشی در بی‌خوابی کودکان ایفا کند مانند تغییر مکان زندگی یا تغییر در فرآیند به خواب رفتن.

 

بی خوابی در کودکان ۳۱ الی ۳۳ ماهه چه پیامد‌هایی می‌تواند داشته باشد؟

بی خوابی در کودکان ۳۱ تا ۳۳ ماهه می‌تواند پیامد‌های مختلفی داشته باشد که بر ویژگی‌ها و مدت زمان آن بستگی دارد. به طور کلی این پیامد‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• اختلال در رشد و توسعه
• تغییرات در رفتار و حالت کودک
• ضعف در تمرکز و یادگیری
• افزایش احتمال بیماری
• افزایش استرس و اضطراب
• تأثیر بر روابط خانوادگی
• تأثیر بر روزمرگی و عملکرد روزانه
باید توجه داشت که بی‌خوابی در کودکان معمولاً یک مسأله کوتاه مدت و موقت است و با رسیدن به الگوی خواب منظم و اصلاح روتین‌های خواب معمولاً قابل مدیریت می‌باشد. اگر بی‌خوابی کودک به طور مداوم ادامه دارد و پیامد‌ها رفته رفته جدی‌تر می‌شوند بهترین راه مشورت با پزشک متخصص کودکان است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *