تست خواب 

تست خواب شبانه یک آزمایش ویژه است که پزشک شما ممکن است برای کمک به ارزیابی مشکل خواب کودک شما توصیه کند. تست خواب شامل نظارت بر چند چیز مختلف در حین خواب کودک است. مثلا این تست میزان خواب کودک را اندازه گیری می کند. همچنین تنفس، ضربان قلب، سطح اکسیژن و حرکات بدن را در طول خواب مورد بررسی قرار می دهد. تست خواب همچنین شدت مشکل خواب کودک شما را تعیین خواهد کرد.

کودکان با علائم برخی اختلالات خواب (آپنه انسدادی خواب، اختلال حرکت متناوب اندام، نارکولپسی) برای تشخیص نیاز به تست خواب شبانه دارند. گاهی اوقات اگر کودک یا نوجوان در طول روز به شدت خواب آلود باشد نیز تست خواب توصیه می شود تا اختلال خواب بررسی شود. همچنین اگر کودکی خوابگردی داشته باشد، مطالعه خواب توصیه می شود. اگر پزشک کودک شما مطالعه خواب شبانه را توصیه می کند، نکاتی وجود دارد که دانستن آن ها از قبل مفید است. 

آزمایشگاه های تست خواب

مطالعات خواب معمولا در آزمایشگاه خواب که هم روی بزرگسالان و هم روی کودکان مطالعاتی انجام می دهند، صورت می گیرد. آزمایشگاه خواب باید “دوست دار کودک” باشد. از این رو مهم است که تکنسین های خواب که با کودک شما کار می کنند، تجربه انجام مطالعات خواب بر روی کودکان را داشته باشند. آزمایشگاه های خواب معمولا از والدین می خواهند که یک شب را در کنار کودک بمانند. برخی آزمایشگاه ها به یک نوجوان اجازه می دهند که تنها بماند، اما اغلب به پدر و مادر برای ماندن در کنار آن ها نیاز است و یک تخت یا صندلی برای والدین در اتاق کودک قرار داده می شود. 

برخی از آزمایشگاه ها به خانواده ها اجازه می دهند که زودتر از موعد از آزمایشگاه بازدید کنند. این کار می تواند مفید باشد، به خصوص اگر کودک شما مضطرب است یا نیازهای خاصی دارد. اطمینان حاصل کنید که کودک شما هر آنچه را که برای راحتی نیاز دارد، در اختیار داشته باشد. مثلا پیژامه مخصوص، بالش مخصوص، اسباب بازی ، میان وعده مورد علاقه در زمان خواب و یک کتاب داستان باخود به همراه داشته باشید. 

نحوه انجام تست خواب

هنگامی که به آزمایشگاه می رسید و سر و سامان می گیرید، یک تکنسین خواب آموزش دیده مخصوص، کودک شما را آماده مطالعه می کند. این بدان معناست که آن ها تمام مانیتورها و سنسورهای مختلف را که بخشی از مطالعه خواب هستند، بر روی قسمت های مختلف سر و بدن قرار خواهند داد. هیچ کدام از این سنسور ها دردناک نیستند. سنسورهای مربوط به EEG (نوار مغز) اطلاعاتی در مورد مراحل خواب و اینکه آیا خواب مختل شده است را می دهد. حسگرهای موجود در بینی و دهان جریان هوا را به داخل و خارج از ریه ها اندازه گیری می کنند. کمربند دور قفسه سینه تلاش تنفس را اندازه گیری می کند. سنسورهای EKG (نوار قلب) ضربان قلب را اندازه گیری می کند. یک حسگر متصل به انگشت پا (پلاس اکسیمتر) سطح اکسیژن را اندازه گیری می کند. احتمالاً مانیتور EMG (ن.ار عضله) دیگری به پاهای کودک شما متصل می شود تا حرکات پا را اندازه گیری کند. یک میکروفون برای تشخیص خروپف وجود خواهد داشت. یک دوربین فیلمبرداری به تکنسین خواب اجازه می دهد تا کودک شما را در حالی که خواب است بدون ایجاد مزاحمت تماشا کند. این دوربین هر گونه رفتار غیرعادی در طول خواب، مانند راه رفتن در خواب را ثبت می کند. 

مشکلات انجام تست خواب در کودکان 

گاهی اوقات کودکان کوچکتر یا آنهایی که نیازهای ویژه دارند با همه مانیتورها و سیم‌ها، به‌ویژه آنهایی که در بینی و دهان هستند، مشکل دارند. اگر کودک شما سختی داشته باشد، تکنسین خواب برای رفع مشکل به شما کمک خواهد کرد. با این حال شما خود نیز می توانید با صحبت کردن با فرزندتان در مورد این فرآیند با کلماتی که او درک می کند کمک بزرگی کنید. فرزندتان را به همکاری و حفظ آرامش تشویق کنید. برای مثال می توانید با بازی با یک اسباب بازی مورد علاقه، خواندن یک داستان، خواندن لالایی یا گپ زدن حواس کودک خود را پرت کنید. بچه‌های کوچک‌تر ممکن است راحت‌تر در طول فرآیند اتصال در آغوش والدین خود بنشینند. همچنین فرزندتان را تشویق کنید که سؤالاتی بپرسد: 

• «آیا درد دارد؟»
• «اگر مجبور باشم به دستشویی بروم چی؟»
• «آیا می‌توانی ببینی چه خوابی می‌بینم؟»

همچنین برای کودکان مفید است که احساس کنند تا حدی تحت کنترل است. بنابراین اجازه دهید آنها تصمیم بگیرند که ابتدا چه مانیتوری به آن ها وصل شود. یا از آنها بخواهید ابتدا یک سنسور روی عروسک یا والدین خود قرار دهند. 

برخی از کودکان وقتی مانیتورهای مختلف را با چیزهایی که می‌دانند مقایسه می‌کنند دوست دارند: «نبض اکسیمتر شما را شبیه یک ربات می‌کند»، «این یک سبیل پلاستیکی است که باید بپوشید»، «این‌ها برچسب‌های خاصی هستند که روی پاهای شما می‌روند». 

در آخر 

اکثر آزمایشگاه‌های خواب مطالعه شبانه را در صبح زود، در ساعت 6:00 صبح یا 7:00 صبح به پایان می‌رسانند. این به شما امکان می‌دهد به موقع برای مدرسه یا محل کار بیرون بروید. برخی از آزمایشگاه‌ها به شما این امکان را می‌دهند که در صورت درخواست زودتر از موعد، کمی بیشتر در آن بخوابید. 

حتماً هر گونه بازخوردی در مورد تجربه خوب یا بد خود و فرزندتان با پرسنل آزمایشگاه خواب را در میان بگذارید. به طور کلی نتایج یک مطالعه ظرف 1 یا 2 هفته در دسترس خواهد بود. پزشک فرزند شما نتایج را با شما در میان گذاشته و در مورد برنامه درمانی تصمیم گیری خواهد کرد.