شب بیداری کودکان

شب بیداری در کودکان خردسال یکی از رایج ترین مشکلاتی است که والدین با آن مواجه هستند. تا ۶ ماهگی، بیشتر نوزادان از نظر فیزیولوژیکی قادر به خوابیدن در طول شب هستند و دیگر نیازی به تغذیه شبانه ندارند. با این حال، ۲۵  تا ۵۰ درصد به بیدار شدن در طول شب ادامه می دهند. 

مشکلات خواب شبانه می تواند در هر سنی رخ دهد اما در نوزادان و کودکان نوپا شایع تر است.

 

چرا کودک شما در طول شب بیدار می شود؟

وقتی صحبت از بیداری شبانه می شود، مهم ترین چیزی که والدین باید درک کنند این است که همه کودکان، صرف نظر از سن، در طول شب بیدار می شوند و این برانگیختگی بین ۲ تا ۶ بار در شب رخ می دهد. بنابراین مشکل بیدار شدن در طول شب نیست بلکه این است که کودکان به تنهایی قادر به بازگشت به خواب نیستند. 

کودکان “خود – خواب” که قادر به آرام کردن خود به خواب هستند در طول شب به مدت کوتاهی بیدار می شوند، اما والدین آن ها از این برانگیختگی ها بی خبر هستند. در مقابل، “سیگنالرها” والدین خود را با گریه کردن یا رفتن به اتاق خواب والدین پس از بیداری آگاه می کنند. بسیاری از این کودکان “سیگنالر” ارتباط نامناسبی با شروع خواب پیدا کرده اند. 

 

وابستگی برای به خواب رفتن چیست؟

وابستگی برای به خواب رفتن شرایطی است که کودکان برای به خواب رفتن در زمان خواب به آن نیاز دارند. سپس به همین ارتباطات خواب برای بازگشت به خواب در طول شب نیاز است. 

بسیاری از والدین عادت دارند با تکان دادن، نگه داشتن یا آوردن کودک خود به رختخواب به او کمک کنند تا به خواب برود. با گذشت زمان، کودکان ممکن است یاد بگیرند که برای به خواب رفتن به این نوع کمک والدین خود نیاز دارند. اگرچه ممکن است این مشکل در زمان خواب نباشد، اما ممکن است منجر به مشکلاتی شود که کودکان در طول شب نتوانند به تنهایی بخوابند. 

نکته آخر این است که کودک شما ممکن است لازم باشد یاد بگیرد که خودش به خواب برود تا بتواند وقتی بیدار می شود، بلافاصله به خواب برگردد. 

مطالعات به وضوح نشان می دهد نوزادان و کودکان نوپایی که به طور مستقل و سریع تر به خواب می روند، شب ها کم تر بیدار می شوند و بیش از ۱ ساعت بیشتر می خوابند.

 

برای کمک به خواب کودک در طول شب چه می توانید بکنید؟

گام های متعددی وجود دارد که می توانید برای کمک به خواب کودک در طول شب بردارید.

• یک برنامه خواب مناسب با زمان خواب زود هنگام تهیه کنید.

جالب اینجاست که هرچه کودک شما خسته تر باشد، زمان های بیشتری را در طول شب بیدار خواهد شد. بنابراین مطمئن باشید که کودک شما در طول روز به چرت زدن ادامه می دهد و زمان خواب اولیه را تنظیم می کند.

• سعی کنید هدف امنیتی یا عشقی را به فرزندتان معرفی کنید.

یک شی انتقالی، مانند یک اسباب بازی، عروسک یا پتوی پر شده، به کودک کمک می کند تا وقتی شما حضور ندارید، احساس امنیت و آرامش کند. با گنجاندن آن به عنوان بخشی از برنامه خواب، به کودک خود کمک کنید که به یک شی امنیتی متصل شود. 

• یک برنامه زمان خواب ثابت ایجاد کنید.

برنامه خواب ثابت شامل فعالیت های آرام و لذت بخش مانند حمام و داستان های زمان خواب باشد. از فعالیت های هیجان انگیز با انرژی بالا مانند بازی کردن در بیرون، دویدن در اطراف یا تماشای تلویزیون یا ویدئو خودداری کنید. فعالیت هایی که در نزدیک ترین حالت به “چراغ های خاموش” رخ می دهند، باید در اتاقی که کودک شما در آن می خوابد، رخ دهند. همچنین پس از ۶ ماهگی از قرار دادن غذا در زمان خواب به عنوان بخشی از برنامه خواب خودداری کنید.

• محیط اتاق خواب سازگار باشد.

اطمینان حاصل کنید که شرایط محیط اتاق خواب کودک شما (به عنوان مثال، نورپردازی) در زمان خواب همانند تمام طول شب باشد.

• کودک خود را بیدار بگذارید.

بعد از برنامه خواب، کودک خود را در گهواره یا تخت خواب او بیدار بگذارید و اتاق را ترک کنید. به یاد داشته باشید، کلید خوابیدن کودک در طول شب این است که او یاد بگیرد به تنهایی به خواب برود، بنابراین می تواند هنگامی که به طور طبیعی در طول شب بیدار می شود، به خواب برود.

• کودک خود را چک کنید. 

اگر کودک شما گریه می کند یا فریاد می زند، او را چک کنید. تا جایی که می خواهید منتظر بمانید. تا زمانی که کودکتان گریه می کند یا ناراحت است به بازگشت ادامه دهید. بازدیدها باید کوتاه (۱ دقیقه) و بدون تحریک باشند. آرام به فرزندتان بگویید که وقت خواب است. هدف از بازگشت به اتاق این است که به کودک خود اطمینان دهید که هنوز حضور دارید و به خودتان اطمینان دهید که حال کودکتان خوب است.

• در طول شب به کودک خود پاسخ دهید.

تحقیقات نشان می دهد که اکثر کودکان به طور طبیعی و به راحتی در طول شب در عرض ۱ تا ۲ هفته به خواب می روند. اگر کودک شما در طول شب پس از چند هفته به بیدار شدن ادامه می دهد، از همان روش چک کردن در طول شب استفاده کنید که در زمان خواب انجام دادید.

• یک رویکرد تدریجی تر داشته باشید.

برخی از والدین احساس می کنند که حضور نداشتن در زمان خواب کودک، برای آن ها و فرزندشان بسیار سخت و دشوار است. یک روش تدریجی تر این است که به کودک خود بیاموزید که به تنهایی اما با شما در اتاق به خواب برود. این رویکرد ممکن است بیشتر طول بکشد اما برای برخی خانواده ها راحت تر است. اولین قدم این است که کودک خود را در گهواره یا تخت خواب بگذارید و خود روی صندلی کنار آن بنشینید. زمانی که او بتواند به طور مداوم به این شکل به خواب برود، هر ۳ تا ۴ شب یک بار دورتر و دورتر می نشیند تا اینکه بالاخره در راهرو قرار می گیرید و دیگر در دید نیستید. برخی از والدین ترجیح می دهند به جای نشستن روی صندلی، وانمود کنند که خواب هستند.

• ثابت قدم باشید و تسلیم نشوید.

چند شب اول احتمالا بسیار چالش برانگیز خواهد بود و اغلب شب دوم یا سوم بدتر از شب اول است. با این حال، ظرف چند شب تا یک هفته، شاهد بهبود خواهید بود.