شب ادراری

شب ادراری اصطلاح پزشکی خیس بودن بستر و روتختی در طی خواب شبانه است. بسیاری از کودکان خردسال گاهی شب ها رختخواب خود را خیس می کنند. از این رو تعریف علمی شب ادراری، خیس کردن بستر حداقل دو بار در هفته است. شب ادراری می تواند بیش از یک بار در شب رخ دهد. همچنین می تواند در تمام مراحل خواب رخ دهد، نه فقط در “خواب عمیق”. 

معمولا خشک بودن کودک در شب نسبت به خشک بودن در طول روز در سنین بالاتری رخ می دهد. بنابراین، این بیماری تا ۵ سالگی تشخیص داده نمی شود.همچنین این بیماری معمولا تا ۷ سالگی درمان نمی شود. 

عوامل متعددی هستند که باعث می شوند کودک شب ها تخت را خیس کند. اول از همه مسائل ژنتیکی مطرح است. اگر یکی از والدین یا هر دوی آن ها، به خصوص پدرها، تخت را در زمان کودکی خیس کنند، احتمال خیس شدن تخت کودک بیشتر می شود. همچنین یبوست می تواند به شب ادراری کمک کند. مقدار زیادی مدفوع ممکن است به مثانه فشار بیاورد و منجر به ادرار مکرر شود. همچنین بسیاری از عوارض پزشکی مانند دیابت و ناهنجاری های سیستم ادراری می تواند منجر به تنبلی مثانه و شب ادراری شود. 

پسرها بیشتر از دخترها تخت خود را خیس می کنند.

انواع شب ادراری

شب ادراری اولیه به این معنی است که کودک حداقل ۶ ماه است که شب ها خشک نشده است. این نوع شب ادراری معمولا به این دلیل است که کودک از نظر رشد آمادگی لازم برای خشک ماندن در تمام طول شب را ندارد و هنوز نمی تواند ادرارش را کنترل کند. چرا که بیدار شدن به دلیل پر بودن مثانه و توانایی نگه داشتن ادرار در هنگام خواب برای برخی کودکان در سنین بالاتری ایجاد می شود. 

شب ادراری ثانویه به این معنی است که کودک قبلا در شب حداقل به مدت ۶ ماه خشک بوده است و اکنون شب ادراری دوباره آغاز شده است. شب ادراری ثانویه ممکن است با یک مشکل پزشکی مانند عفونت دستگاه ادراری مرتبط باشد. 

آیا باید نگران شب ادراری فرزندتان باشید؟

خیر 

شب ادراری بسیار شایع است. این اختلال در ۱۰ درصد از کودکان ۶ ساله و ۵ درصد از کودکان ۱۰ ساله رخ می دهد. اما بیشتر اوقات، با بالغ شدن کودک، شب ادراری به خودی خود متوقف می شود. هر سال که کودک شما بزرگ تر می شود، ۱۵درصد احتمال دارد که شب ادراری خود به خود از بین برود. با این حال، شب ادراری می تواند برای خانواده ها دردسر ساز باشد. 

چگونه باید به شب ادراری کودک خود پاسخ دهید؟

اول از همه بدانید که کودک شما هیچ کنترلی بر خیس شدن تخت خواب خود در شب ندارد. بنابراین کودک خود را به خاطر شب های مرطوب تنبیه نکنید. 

اگر کودک شما کمتر از ۷ سال سن دارد، در اغلب موارد بهتر است صبر کنید و ببینید که آیا در سنین بالاتر برطرف می شود یا خیر. با این حال، اگر کودک شما بیش از ۷ سال سن دارد، اگر شب ادراری بر زندگی او یا خانواده شما تاثیر می گذارد، یا برای کودک شما ناراحت کننده است، چند رویکرد وجود دارد که می توانید برای متوقف کردن یا کاهش احتمال شب ادراری انجام دهید:

• بهداشت مناسب تخلیه مثانه در طول روز می تواند در شب تفاوت ایجاد کند. مطمئن شوید که کودک شما هر ۲ تا ۳ ساعت در طول روز به دستشویی می رود. او نباید مانند بسیاری از کودکان از رفتن به دستشویی در زمان مدرسه اجتناب کند. 
• مصرف مایعات را در شب به خصوص بعد از شام به حداقل برسانید.
• هنگام خواب و هر بار که کودک شما در طول شب بیدار می شود، به دستشویی بروید
• از کافئین پرهیز کنید، زیرا نیاز به ادرار کردن را افزایش می دهد.
• از یبوست با افزایش فیبر در رژیم غذایی کودک، نوشیدن مایعات فراوان توسط کودک و تشویق کودک به صرف زمان لازم برای دفع مدفوع در هر روز (معمولا بلافاصله پس از غذا) جلوگیری کنید.
• سیستم های پاداش می توانند به تشویق کودک شما برای خشک ماندن در شب کمک کنند.
• تمرین ادرار کردن که در آن کودک شما مقدار زیادی مایعات می نوشد و مدت زمان بیشتری برای ادرار کردن صبر می کند. این کار می تواند به خشک ماندن تخت کمک کند.
• آژیر خطر، موثرترین درمان رفتاری است. آن ها به کودک یاد می دهند که در هنگام خواب به احساس یک مثانه کامل پاسخ دهد. آژیر خطر در انواع مختلفی وجود دارد. انواعی وجود دارند که پدهایی هستند که روی تخت قرار می گیرند یا سنسوری که به لباس زیر کودک شما متصل می شود. این ها وقتی رطوبت را حس می کنند، زنگ خطر را به صدا در می آورند. این روش درمان می تواند ۶ تا ۱۶ هفته طول بکشد. از این رو هم شما و هم فرزندتان باید انگیزه کافی داشته باشید.
• داروهایی نیز وجود دارند که می توانند شب ادراری را کاهش دهند. پزشک کودک شما می تواند در مورد داروهای موجود و مزایا و خطرات احتمالی با شما صحبت کند.